Kołodziej Hubert

Szanowni  Państwo,

Nie widzę żeby Cię bolało!

Niewidoczna niepełnosprawność – nieoczywisty problem!

Trudno jest podjąć decyzję, co do jakiegokolwiek wsparcia (1.5 % podatku…), przy braku bardziej szczegółowych informacji. Z drugiej strony, niełatwo jest też prosić o pomoc.

Pierwsze wrażenie rodziców, których dziecko ma zdiagnozowane „całościowe zaburzenia rozwojowe” czyli autyzm, jest takie, jak by nagle ich dziecko „znalazło się za szybą”. Dziecko z dnia na dzień staje się inne. Nie ma z nim kontaktu, porozumienia. Mówisz do dziecka, ono nie reaguje na twój głos, czułości. Rozpadasz się na tysiące kawałków!

Jedną z trudniejszych rzeczy do zaakceptowania przez nas rodziców „autystów” jest fakt, iż mimo postępu medycyny, autyzm wciąż jest jeszcze jednostką nierozpoznaną, wciąż wiemy o nim niewiele.

Tak naprawdę nieustannie szukamy dla synka pomocy, począwszy od wizyt u pediatry, gastrologa, dietetyka, neurologa (kolejne badanie EEG) czy laryngologa. Jesteśmy pod opieką logopedy, psychologa, psychiatry. Niestety opieka zdrowotna w ramach funduszu NFZ  jest fikcją, dodatkowo terminy są bardzo odległe.

Aby terapia przynosiła efekty, musimy zachować wszystkie działania terapeutyczne i starać się znaleźć przyczynę kondycji psychofizycznej synka.

​Naszym celem jest zapewnienie naszemu synowi pełni normalnego życia w warunkach gwarantujących mu godność, umożliwiających osiągnięcie niezależności oraz ułatwiających aktywne uczestnictwo w życiu społeczeństwa. Tam gdzie jest to możliwe,  staramy się uzyskać pomoc dla niego, gdyż jest naszym jedynym, najwspanialszym dzieckiem.

Z góry dziękujemy naszym Darczyńcom, podziękowania za uśmiech i wparcie, za dawanie otuchy, rozmowę.

Z poważaniem,

Joasia